Fordlândia, το αποτυχημένο πείραμα

   Στα τέλη του 1920 , στον μεγαλύτερο «πράσινο» πνεύμονα του κόσμου, ο επιχειρηματικός μεγιστάνας  Henry Ford προέβη σε ενέργειες για την εκμετάλλευση και την αξιοποίηση των φυσικών πόρων καουτσούκ. Έχοντας ήδη κυριαρχήσει στην αγορά με την μαζική παραγωγή των ομώνυμων αυτοκινήτων του, έψαχνε για νέους τρόπους ελαχιστοποίησης του κόστους της βιομηχανίας του. Γνωστός για την λαμπρή ιδιοφυία του δεν άργησε να βρει αυτό που έψαχνε σε μια μικρή περιοχή του Αμαζονίου. Έτσι χωρίς να χάσει χρόνο, ξόδεψε χιλιάδες δολάρια για να μετατρέψει την μικρή αυτή περιοχή στην θρυλική Fordlândia.

   Οι τεράστιες ποσότητες φυσικού καουτσούκ που υπήρχαν στη περιοχή, σαγήνευσαν τον μεγαλοεπιχειρηματία καθώς η εκμετάλλευσή  τους , του προσέφερε λάστιχα για τα αυτοκίνητα του με ελάχιστο κόστος εξαγωγής. Έτσι γεννήθηκε μέσα του η μεγάλη ιδέα της Fordlândia, την αξιοποίηση δηλαδή του ανθρώπινου δυναμικού της περιοχής για την εξαγωγή του  καουτσούκ, ενώ παράλληλα θα προσέφερε στους ιθαγενείς που θα δούλευαν για αυτόν καταλύματα και σίτιση. Πράγματι η Fordlândia (που πήρε το όνομα του δημιουργού της λειτούργησε άψογα τον πρώτο χρόνο επιτρέποντας στους ιθαγενείς να ζουν πιο άνετα και να κρατήσουν τις παραδόσεις και τον τρόπο ζωής τους, ενώ στον Ford «έσωζε» χιλιάδες δολάρια.

    Ο Ford όμως εκτός από άρχοντας των μηχανών φιλοδοξούσε να γίνει και άρχοντας των ανθρώπων και τότε ξεκίνησε ο εκφυλισμός της «χώρας» του. Προσπάθησε να μετατρέψει την Fordlândia σε μια ουτοπική πολιτεία δυτικών προτύπων αδιαφορώντας για τις παραδόσεις των ιθαγενών. Τα καταλύματα, γρήγορα έγιναν σπίτια που θύμιζαν τα προάστια των μεγαλουπόλεων, χτίστηκαν νοσοκομεία, σχολεία και καφετέριες, καθώς όμως όλο και περισσότεροι ιθαγενείς εκδιώκονταν από τις περιοχές τους για να ενταχθούν στην κοινωνία του βιομήχανου. Αυτή όμως η απότομη αλλαγή του τρόπου ζωής τους προκάλεσε κρίση, αφού έχασαν την πολιτισμική τους ταυτότητα και επέφερε την σταδιακή παρακμή της πολιτείας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.

   Δεν άργησαν λοιπόν να εμφανιστούν οι πρώτες συνέπειες αυτής της μαζικοποίησης καθώς πλέον οι ιθαγενείς εκτός από τα προνόμια του δυτικού κόσμου που απέκτησαν, αφομοίωσαν και τις συνήθειες και τα προβλήματα του όπως ο αλκοολισμός, το κάπνισμα κτλ. Ο Ford αγνοώντας τις επιπτώσεις που είχαν επιφέρει οι ενέργειές του σε εκείνη την περιοχή συνέχισε το πείραμα ( όπως χαρακτηρίστηκε αργότερα από τους κοινωνιολόγους) προσπαθώντας την επίτευξη της ουτοπικής πολιτείας. Η μεγάλη ρήξη του με τους κατοίκους ήρθε όταν επέβαλε ένα είδος ποτοαπαγόρευσης και κατέστησε παράνομο το κάπνισμα. Συνεπώς η εξαγριωμένη και εθισμένη μάζα που είχε δημιουργήσει προσπάθησε να τον καθαιρέσει ανεπιτυχώς, με αποτέλεσμα την επιβολή δικτατορικών σχεδόν μέτρων διατήρησης της αρμονία της πολιτείας.

   Ύστερα από λίγα χρόνια, παρόλο που υπήρχαν συγκρούσεις κατά καιρούς ανάμεσα στον Ford και στους κατοίκους, η μεγάλη καταστροφή ήρθε όταν δημιουργήθηκε στα εργοστάσια για πρώτη φορά συνθετικό καουτσούκ. Αυτό το γεγονός κατέστρεψε τα επιχειρηματικά σχέδια του Ford και απέδειξε την Fordlândia μια αποτυχία σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Έτσι έχοντας χάσει ποσά χρημάτων έως και εκατό εκατομμύρια σημερινά δολάρια ο βιομήχανος παράτησε την πολιτεία και επέστρεψε στα εργοστάσια για την παραγωγή συνθετικού καουτσούκ.

   Η ερειπωμένη πολιτεία αποτυπώνει την τεράστια προσπάθεια του να δημιουργήσει έναν τέλειο κόσμο που όμως θα στερεωνόταν σε ξενικά πολιτισμικά στοιχεία. Γι’αυτό  το λόγο η αποτυχία του πειράματος μπορεί να θεωρηθεί σίγουρη ακόμα και αν δεν την επέφερε το συνθετικό καουτσούκ αφού είναι αδύνατον να υπάρξει κοινωνική αρμονία όταν επιβάλλονται διαφορετικά πρότυπα και καταπατάται ο πολιτισμός κάθε λαού. Ίσως βέβαια η καταστροφή αυτής της πολιτείας να ήταν αναγκαία για να κατανοήσει ο σύγχρονος άνθρωπος τους κινδύνους της μαζικοποίησης και να μην βιαστεί να «προδώσει» τις αξίες και τα ιδανικά του.

 

Πέτρος Τσαλίκης - Γ' Λυκείου

 



Μεταλλαγμένα τρόφιμα

  Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας ζωής – είτε εκούσια είτε ακούσια- και αναπόφευκτα μας επηρεάζουν. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της επιστήμης. Ωστόσο, η αξία και η ασφάλεια των εφαρμογών της γενετικής επιστήμης έχουν πιστούς υποστηρικτές αλλά και πολέμιους. Άραγε, αυτή η τεχνητή παρέμβαση στη Φύση θα ωφελήσει τον άνθρωπο ή θα τον επιβαρύνει με νέα προβλήματα;

   Η γενετική, και πιο συγκεκριμένα τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, είναι η επιστήμη σε όλο της το μεγαλείο. Περίπλοκες, υπερευαίσθητες τεχνικές και μέθοδοι που αποβλέπουν στη βελτίωση και τη διευκόλυνση των διατροφικών δυνατοτήτων, αναπτύσσονται με ταχύτατους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. Η καλλιέργεια σπόρων και φυτών που είναι ανθεκτικά ασχέτως καιρού και κλίματος θα μπορούσε να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην ικανοποίηση της ανθρώπινης ανάγκης για τροφή. Διανύουμε χρόνια που ο υπερπληθυσμός είναι υπαρκτός, ο υποσιτισμός σημαντικού ποσοστού της ανθρωπότητας αποτελεί μια ζοφερή πραγματικότητα, η εγκατάλειψη της υπαίθρου είναι πιο έντονη από ποτέ και οι φυσικοί πόροι εξαντλούνται αλόγιστα χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό. Η έλλειψη τροφίμων θα αποτελεί ένα ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα τα επόμενα χρόνια. Σε αυτό ακριβώς το ζήτημα ανταποκρίνεται η γενετική επιστήμη με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα. Λαχανικά και φρούτα εμπλουτισμένα με όλο το φάσμα των απαραίτητων βιταμινών για τον οργανισμό αποτελεί το επόμενο βήμα στην εξάλειψη σοβαρών ασθενειών που προκαλούνται από υποβιταμινώσεις. Πέρα όμως από την εξάλειψη ασθενειών, θα ελαττωθεί σε σημαντικό βαθμό η πείνα που δοκιμάζει πολλούς λαούς του κόσμου. Επιπροσθέτως, ο οικονομικός παράγοντας αξίζει, σαφώς, να επισημανθεί καθώς όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ανθεκτικών τροφίμων θα διατίθενται στην αγορά, με κέρδος τόσο για τον καταναλωτή που θα αγοράζει φθηνά όσο και για τον έμπορο που θα κερδίζει από τις πολλές πωλήσεις.

 

  Σαν νόμισμα με δυο όψεις, ωστόσο, υπάρχει και ο αντίλογος. Γνωρίζουμε πραγματικά τις συνέπειες μακροπρόθεσμα; Αδιαμφισβήτητα υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια τάση από το μέρος των επιστημόνων να ρισκάρουν, να αναζητούν το όριο μέχρι το οποίο η Φύση τους επιτρέπει να εμπλακούν σε δικά της μελήματα. Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα δεν αποτελούν εξαίρεση, αφού οι επιστήμονες επιδιώκουν να παρέμβουν και να διαφοροποιήσουν το DNA φυτικών και ζωικών προϊόντων, με σκοπό να εξελίξουν την ποιότητα και την ανθεκτικότητά τους. Και σαν να μη φτάνει αυτό, εκφράζονται σοβαρές ενστάσεις εξαιτίας της ισχυρής πιθανότητας να επηρεάζεται και το ανθρώπινο DNA, πράγμα που θα οδηγούσε σε τερατογενέσεις και παιδιά-φορείς θανατηφόρων νοσημάτων. Η εμφάνιση νέων εργαστηριακών ασθενειών που θα είναι ακόμη πιο δύσκολες στην καταπολέμησή τους ελλοχεύει επιπρόσθετους κινδύνους  για την υγεία μας. Επομένως, επικρατεί εντονότατη επιφυλακτικότητα απέναντι στην ασφάλεια αυτής της προόδου. Συνεπώς, καθώς δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το αυθεντικά από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, οι εταιρείες οφείλουν να το διασαφηνίζουν. Εξάλλου, δεν έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι έχουμε στο πιάτο μας; Πέρα όμως από αυτό, το χρήμα που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να διαφθείρει ακόμα και τα πιο ευγενή κίνητρα. Είναι γεγονός πως γνωστές εταιρείες δε θα διστάσουν να δώσουν λιγότερη έμφαση στην ποιότητα ώστε να μειωθούν τα έξοδά τους κι ενδεχομένως να κάνουν τα πάντα για να συγκαλύψουν τυχόν προβλήματα που θα μπορούσαν να «λεκιάσουν» τη φήμη τους.

 

   Όταν ο Albert Einstein ανακάλυψε το θεμελιώδη τύπο της σχάσης του ατομικού πυρήνα (Ε=mc²), έθεσε τις βάσεις τόσο για την πραγματοποίηση ακτινοθεραπειών -που σώζουν καρκινοπαθείς-  όσο και για την κατασκευή των ατομικών βομβών –που έπληξαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κι έσπειραν το θάνατο τότε αλλά και μεταγενέστερα. Αντίστοιχα, τα επιτεύγματα της γενετικής επιστήμης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τόσο προς όφελος της ανθρωπότητας όσο και για την καταστροφή της. Κλείνοντας, ας κρατάμε στο μυαλό μας τα λόγια του Γάλλου επιστήμονα και φιλοσόφου Jean Rostand: «Η επιστήμη μάς έκανε θεούς πριν να γίνουμε άξιοι να είμαστε άνθρωποι».

 

Μικαέλα-Ζωή Ψαρομμάτη - Β' Γυμνασίου

 



Ο θάνατος του Μικυ Μάους

     Ο αιφνιδιος θανατος του Μικυ Μαους σημαινει ταυτοχρονα το τελος στις γλυκες παιδικες αναμνησεις. Οι χαρτινοι ηρωες του Disney εξανεμιστηκαν.Χαθηκε η ευκαιρια των μεγαλυτερων,να μεταφερουν στους νεοτερους το καρδιοχτυπι για το καινουριο τεύχος.

      Τη διακοπη της εκδοσης των περιοδικων Κομιξ,Μικυ Μαους, Κλασικα,  Ντοναλντ ,ανακοινωσε ο εκδοτης τους στην Ελλαδα Χρ. Τερζοπουλος. Οι ιστοριες του Ντοναλντ και των ανιψιων του, του Κυρου Γραναζη, του Μαυρου Πητ, του Σκρουτζ  Μακ Ντακ και των φανταστικομμυριων του,με τις οποιες ταυτιστηκαν και διαπαιδαγωγηθηκαν τοσα παιδια, τελειωσαν. Η ‘’τυχερη δεκαρα’’ δεν ηταν αρκετη για να σωθουν οι κατοικοι της Λιμνουπολης. Ειναι απελπιστικο το γεγονος οτι στην Ελλαδα της κρισης ουτε ο Μικυ Μαους και η παρεα του μπορεσαν να επιβιώσουν.

Σνιφ,κλαψ,λυγμ,σμπαρακουακ...

Υ.Γ. Οταν δεν εισαι καλα και χρειαζεσαι λιγο γελιο για να ξορκισεις τα μαυρα της ζωης,πηγαινε εδω   http://users.sch.gr/vasanagno/comics.html    για να ξαναζωντανεψεις εστω σε ηλεκτρονικη μορφη τα τευχη που εδωσαν χαρα σε τοσους ανθρωπους διαφορετικων γενεών!!! 

Ελένη Καρύδη - Α' Γυμνασίου



Η αξία των στόχων στη ζωή μας

    Η ζωή του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνεχές χρονικό διάστημα, που του δώθηκε για πραγματοποιήσει τους στόχους που έχει βάλει. Οι στόχοι αυτοί, είναι ο λόγος που σηκώνεται το πρωί και ξενυχτάει ως αργά το βράδυ, που  θυσιάζει τη διασκέδασή του ετσι ώστε να συνεχίσει το έργο που θα τον φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία.

    Για να πραγματοποιήσεις φυσικά έναν στόχο σου μπορεί να πάρει χρόνια κατά τα οποία θα παλεύεις ασταμάτητα με τα εμπόδια που θα σε αποκλίνουν απ’ αυτόν. Το τίμημα ωστόσο είναι μηδαμινό μπροστά στην πνευματική γαλήνη που αποκτάς όταν το καταφέρνεις. Αυτή τη ψυχική ανάταση ξεχνάνε πολλοί άνθρωποι που εγκαταλείπουν  τους στόχους τους. Στα μισά της διαδρομής απογοητεύονται και ξαφνικά φοβούνται να προχωρήσουν. Θυσιάζουν όλο τον κόπο τους και ξεκινάνε κάτι άλλο απ’ την αρχή. Αν παρομοιάζαμε τη κατάσταση αυτή με το χτίσιμο ενός σπιτιού θα ήταν η εξής: Κάθε μέρα κολλώντας τούβλο τούβλο μεταξύ τους, χτίζουμε μικρά κομμάτια τοίχου, που θα αποτελέσει  το περίγραμα του σπιτιού. Συνεχίζοντας με το ίδιο μεράκι καθημερινά κατασκευάζουμε και το εσωτερικό του, που συνολικά αποτελεί το μισό του σπιτιού. Ο χτίστης τότε εγκαταλείπει και δεν χτίζει τη στέγη, δεν το βάφει, ούτε το επιπλώνει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σπίτι ή ο στόχος να μην  ολοκληρωθεί ποτέ και να μείνει μόνο σαν μια ωραία ιδέα που σκεφτήκαμε κάποτε.

  Το φαινόμενο αυτό, παρατηρείται όλο και συχνότερα σήμερα. Οι άνθρωποι έχουν καταλήξει να μην έχουν πια στόχους και όνειρα για το μέλλον, πράγμα που τους κάνει άδειους. Δεν έχουν αυτοπεποίθηση και νιώθουν οτι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αυτο είναι μια λάθος άποψη , διότι όταν θελεις κατι παρα  πολυ  όλο το σύμπαν συνομοτεί υπερ σου. 

 

Ελένη Καρύδη - Α' Γυμνασίου

 

 

Τουρισμός

     Ζούμε σε μια κοινωνία, που η δομή της είναι τέτοια, ώστε παρακινεί τον άνθρωπο αλλά και το σύνολο γενικότερα, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε κατάλληλο μέσο, να προβεί σε ενέργειες που θα αποφέρουν κάποια πρόοδο και ανάπτυξη, τόσο κοινωνική όσο και οικονομική.

 

     Έτσι λοιπόν ακριβώς και ένα κράτος, οποιοδήποτε κι αν είναι, τις περισσότερες φορές – αν όχι όλες -, προσπαθεί μέσω διαφόρων τρόπων, να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις – βάσεις, για την πρόοδο της κοινωνικής και οικονομικής του δομής. Τα περισσότερα λοιπόν από τα κράτη σε παγκόσμια κλίμακα, προσπαθούν να δημιουργήσουν τα κίνητρα ή ακόμα και να τα εκμεταλλευτούν αν είναι υπαρκτά, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο που προαναφέρθηκε.

     Βέβαια ας μην ξεχνάμε πως τα μέσα που μπορούν να θέσουν τις βάσεις, για κάθε είδους ανάπτυξη είναι πάμπολλα. Όμως, κυρίως τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια από πολλές χώρες – μέσα στις οποίες είναι και η Ελλάδα – να αξιοποιήσουν υπαρκτές προϋποθέσεις για να φέρουν κάποια πρόοδο. Το μέσο, μέσω του οποίου είναι δυνατό να καλλιεργηθεί  κάτι τέτοιο είναι ο τουρισμός.

     Όπως όλοι γνωρίζουμε και σαν Έλληνες και σαν μέλη στην κοινωνία στη χώρας μας οι προσπάθειες που γίνονται για κάτι τέτοιο είναι αρκετές. Λέγοντας όμως αυτό δεν είναι απαραίτητο να θεωρήσουμε πως μέχρι πριν λίγο καιρό ο τουρισμός στην Ελλάδα δεν υπήρχε. Αντιθέτως, από καιρό η Ελλάδα αποτελούσε μια από τις χώρες, που προσέλκυαν – και ακόμα προσελκύουν – ανθρώπους άλλων κρατών, αλλά και τους ίδιους τους Έλληνες. Βέβαια αυτό δεν είναι και τόσο απρόσμενο. Γιατί ακριβώς στην Ελλάδα υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη τουριστικού ρεύματος.

     Σε όλους είναι γνωστό πως από τα αρχαία ακόμη χρόνια η Ελληνική χώρα ήταν πλούσια σε φυσικές ομορφιές. Απ’ όλους γίνεται λόγος για τα πανέμορφα νησιά της, τον καταγάλανο ουρανό της και την καθάρια θάλασσα. Όλοι γνωρίζουν τις θαυμάσιες περιοχές της, τον φιλόξενο κόσμο της και τον φυσικό της πλούτο. Πολύ περισσότερο όμως είναι παγκοσμίως γνωστή για τη θαυμάσια ιστορία της, τη γεμάτη μεγαλειώδη γεγονότα, που όχι μόνο είναι γραμμένη στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά έχει αφήσει πίσω της χνάρια ολοζώντανα πουν επιβεβαιώνουν κάθε γεγονός και που δίνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία. Κι έτσι λοιπόν όλα αυτά μαζί με την παράξενη κουζίνα, αλλά ταυτόχρονα εντυπωσιακή και νόστιμη, η Ελλάδα εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει πόλος έλξης για τους ξένους, αλλά παραμένει και για τους ντόπιους.

     Όμως όλα αυτά, αν και αποτελούν τις βασικότερες προϋποθέσεις για την έλξη των τουριστών, δεν είναι και τα μοναδικά απαραίτητα, που συμβάλλουν στην όσο το δυνατόν πιο μεγάλη ανάπτυξη – κυρίως οικονομική. Γιατί, για να είναι ένα κράτος παραδεκτό από όλους για τον τουρισμό του, χρειάζεται επί προσθέτως καλή και πρακτική οργάνωση, κατάλληλες υπηρεσίες και σωστή υποδομή.

     Έτσι λοιπόν – ιδίως τα πρόσφατα χρόνια – το κράτος προσπάθησε να δημιουργήσει και άλλες προϋποθέσεις για να αυξηθούν τα θέλγητρα της Ελληνικής χώρας. Δημιούργησε οργανισμούς που ασχολούνται με τουριστικά θέματα και ξεκίνησε νέες οικονομικές επιχειρήσεις με ειδικά ειδικευμένο προσωπικό για την όσο το δυνατό καλύτερη εξυπηρέτηση των τουριστών.

     Κι έτσι άρχισε η Ελλάδα να απορροφά ακόμη περισσότερο κόσμο και να αυξάνεται η τουριστική κίνηση, παράλληλα όμως να αναπτύσσεται και ο οικονομικός τομέας της Ελλάδας μέσω του τουρισμού.

     Όμως έτσι φθάσαμε σε ένα σημείο που ξεφεύγει από το κανονικό και φθάνει πλέον στα όρια του υπερβολικού και ίσως του απαράδεκτου. Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα είναι παγκοσμίως γνωστή για τον τουρισμό της κυρίως από ξένες χώρες. Όμως πλέων δεχόμαστε τόσο ανεξέλεγκτα κάθε ‘’τουρίστα’’, που φθάνει στη χώρα μας, με αποτέλεσμα αυτό να γίνεται επικίνδυνο και για την κοινωνία και για τη φυσική ομορφιά και για τους ίδιους τους κατοίκους της χώρας. Κι έτσι έχουμε φθάσει σε σημείο να δεχόμαστε ανθρώπους που κάθε άλλο παρά καλό κάνουν στην Ελλάδα.

     Άλλοι φέρνουν ξενόφερτα ‘’κινήματα’’ για τους νέους κυρίως, με καταστροφικές ιδιότητες για το νεανικό πληθυσμό. Άλλοι πάλι καταστρέφουν τις φυσικές ομορφιές του τόπου, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα, και άλλοι τέλος προσθέτουν μια άτονη και ‘’άθλια’’ νότα στο σύνολο με αποτέλεσμα να δυσφημίζονται αρκετές πανέμορφες περιοχές.

      Όμως παρ’ όλ’ αυτά ο τουρισμός δεν παύει να αποτελεί ένα αρκετά σημαντικό μέσο για την ανάπτυξη και την πρόοδο μιας χώρας. Γιατί πρέπει να επισημανθεί εδώ πως μέσω του τουρισμού αρκετά είναι τα οφέλη που δέχεται ένα κράτος.

     Πρώτα απ’ όλα δέχεται ένα άξιο λόγου συνάλλαγμα που ενισχύει οικονομικά το κράτος. Παράλληλα όμως γίνεται η προβολή του ίδιου του κράτους για τις φυσικές ομορφιές και οποιοδήποτε άλλο θετικό στοιχείο, με αποτέλεσμα το κράτος να αποκτά παγκοσμίου επιπέδου φήμη. Και πολύ περισσότερο ακόμη μέσω του τουρισμού αναπτύσσονται και πάνω σε αυτόν βασίζονται, πολλές φορές, οι φιλικές και ειρηνικές σχέσεις ανάμεσα στους λαούς. Είναι λοιπόν φυσικό όλα αυτά να αποτελούν κάτι παραπάνω ακόμη από θετικά για την πρόοδο ενός κράτους.

     Όμως, όπως αναφέραμε και παραπάνω, δεν υπάρχουν μόνο θετικά, αλλά και αρνητικά στοιχεία, που προωθούνται από τον τουρισμό. Όμως είναι αυτός τόσο σημαντικός λόγος για να τον απορρίψουμε; Όχι φυσικά. Γιατί όπως ακριβώς ο ίδιος ο άνθρωπος – και ίσως εδώ το βάρος να πέφτει και πάνω στους ίδιους τους Έλληνες – κατόρθωσε να δημιουργήσει, να επιτρέψει αυτά τα αρνητικά οφέλη, έτσι ακριβώς μπορεί να τα καταπατήσει και να τα εξαφανίσει κατορθώνοντας να δέχεται μόνο θετικές επιδράσεις.

     Ας σκεφτούμε λοιπόν και τούτη την εκδοχή. Πρέπει να εφαρμόσουμε αυστηρότερο έλεγχο στους τουρίστες και να θέσουμε γερές βάσεις, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να τις κλονίσει. Γιατί κι αν ακόμη υπάρχουν ορισμένοι, που πιστεύουν ότι ο τουρισμός στη χώρα μας είναι ιδανικός, ας προσπαθήσουν να δουν τι ακριβώς γίνεται γύρω τους. Ας στρέψουν το βλέμμα τους σε ‘κείνα τα ελληνικά νησιά που αν και είναι πράγματι θεαματικά και άξια λόγου, δέχονται την κατακραυγή από πολλούς και τελικά καταστράφηκε η εικόνα τούτων των τόπων, έστω και στο νου του επισκέπτη.

     Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι να βοηθήσουμε στη σωστή προσέλευση των τουριστών, σκεπτόμενοι μόνο τα οφέλη που θα μας αποφέρει. Γιατί εξάλλου είναι καθήκον όλων μας να προστατεύουμε την πατρίδα μας και να συμβάλλουμε στην πρόοδο και την ανάπτυξη της.

     Μόνο αν καταφέρουμε αυτό θα έχουμε την πραγματική αξίωση να μιλάμε για πόλο έλξης του τουρισμού στην Ελλάδα.

     Μόνο τότε θα μπορούμε να ‘μαστε πραγματικά περήφανοι για τη χώρα μας, και να μιλάμε για την Ελλάδα εκείνη που θα αγαπηθεί απ’ όλα τα έθνη και πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους κατοίκους της

 

Όμηρος Ιωάννου - Γ' Γυμνασίου

 



«Ένα αγόρι.., ένας δράκος ..ένας κόσμος περιπέτειας..»

  Πρόσφατα διάβασα την τετραλογία του Christofer Paolini  και συγκεκριμένα την «Κληρονομιά». Τα τέσσερα αυτά βιβλία είναι αυτά που με ώθησαν να «μπω» στο μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας των βιβλίων ξεκίνησε να γράφει το πρώτο του βιβλίο (Έραγκον) σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών και έχοντας λάβει μόνο κατ΄ οίκον εκπαίδευση .

  Ο συγγραφέας αντλούσε τις εμπνεύσεις του από την αγαπημένη του πατρίδα τη Μοντάνα. Η πλοκή του βιβλίου είναι τόσο απλή όσο και σύνθετη ταυτόχρονα. Ένα φτωχό χωριατόπαιδο , ο Έραγκον , ανακαλύπτει μια περίεργη γαλάζια πέτρα στην οροσειρά «Ραχοκοκαλιά»  κοντά στο αγρόκτημα όπου ζει. Σύντομα η πέτρα θα ανοίξει και ένας δράκος θα γεννηθεί από εκεί.!

  Ο Έραγκον μαζί με το δράκο του την Σαφίρα θα πάνε στους παράνομους πολεμιστές «Βάρντεν» οι οποίοι και μάχονται ενάντια της αυτοκρατορίας του σατανικού βασιλιά Γκαλμπατόριξ αλλά και το μοχθηρού δράκου του Σρούκιαν. Πολεμάνε εναντίον τους καθώς είναι η μόνη ελπίδα του λαού για ελευθερία μετά από 100 χρόνια καταπιεστικής μοναρχίας.

  Τα τέσσερα βιβλία του Christofer Paolini είναι η  πρώτη και η αγαπημένη μου τετραλογία βιβλίων που έχω διαβάσει. Ο συγγραφέας αποδίδει τους ρόλους ζωντανά και σε βάζει μέσα στο έργο κάνοντας σε να αγαπήσεις τα βιβλία σαν να ήταν δικά σου …

Θα σας πρότεινα να τα διαβάσετε……

 

Νάσος Μπούφης - Α' Γυμνασίου

 

Βρες τα λάθη..!

Βρες τα λάθη

 Όπως κάθε Σάββατο, 31 του μήνα κάθε μήνα, έτσι και αυτόν το μήνα, ο κύριος Μήτσος κοίταξε το ρολόι του και - σαφώς- το ημερολόγιό του. 25 π.μ., 31/2/2014. Βάδισε προς το καφενείο "Και του πετεινού τ' αυγά" όπου πίνει κάθε μέρα τον ίδιο καφέ: σκέτο με δυο τρεις κουταλιές του γλυκού ζάχαρη, ελληνικό φίλτρου πάντα!
Ε, παραγγέλνει μία... Ένα, δύο, τρία... πέντε, δέκα λεπτά! Παραγγέλνει κι άλλη... Είκοσι, εικοσιπέντε, τριάντα λεπτά! Νευριάζει και πάει για τρίτη φορά! Τριάντα πέντε, σαράντα πέντε, πενήντα πέντε... Ζητάει αχνίζοντας τον τέταρτο καφέ! Πενήντα έξι, πενήντα επτά, πενήντα οκτώ... Παίρνει και έκτο βρίζοντας σχεδόν, και... να σου σχεδόν οι εφτά σερβιτόροι με τους πέντε καφέδες και τα εννιά γλυκά.

Από το Νίκο Μώτο

 

(με αφορμή το σκίτσο του Quino Καλή όρεξη στο βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας Α' Γυμνασίου, σ. 77)

 

 

10η προβολή κινηματογραφικής ομάδας(2013-2014)

 

Για μια χούφτα δολάρια

 

 

Υπόθεση: Σε μια μικρή πόλη του Γουέστ, κάπου στα σύνορα με το Μεξικό, φτάνει ένας άγνωστος πιστολέρο. Μαθαίνει ότι οι οικογένειες των Μπάξτερ και των Ρόχο βρίσκονται σε πόλεμο και εμπλέκεται στη σύρραξη, παίρνοντας πότε το μέρος των μεν και πότε των δε. Θρυλική ταινία που πυροδότησε τη μόδα των σπαγγέτι-γουέστερν και έκανε τους συντελεστές της διάσημους.

 

 

Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Λεόνε 

 

Πρωταγωνιστούν: Κλιντ 'Ιστγουντ, Τζιαν Μαρία Βολοντέ, Μαριάνα Κοχ

 

Με την εξαιρετική μουσική του Ennio Morricone