Ένα ντοκιμαντέρ για τον Περικλή - Ιστορία Α' Γυμνασίου

Λεύκαρα

  Τα Λεύκαρα είναι κωμόπολη της Λάρνακας. Είναι γνωστό για τα κεντήματα , τα λεγόμενα λευκαρίτικα αλλά και την αργυροχοϊα του. Το όνομα του προέχεται από το λευκό χρώμα των ασβεστολιθικών πετρωμάτων των βουνών. Το χωριό χωρίζεται στα Πάνω και στα Κάτω Λεύκαρα . Τα Λεύκαρα βρίσκονται στις νότιες πλαγιές της οροσειράς του Τροόδους , σε υψόμετρο περίπου 500μ. και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την Λάρνακα . Σύμφωνα με έναν θρύλο , ο Λεονάρντο ντα Βίντσι επισκέφθηκε το χωριό το έτος 1481, με σκοπό να  αγοράσει ένα κέντημα για την αγία τράπεζα του Μιλάνο .

  Από παλιά το εμπόριο των τοπικών κεντημάτων ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο . Όμως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο το εμπόριο των κεντημάτων δέχτηκε πολύ μεγάλο πλήγμα . 

  Παλιότερα στο χωριό υπήρχε σημαντική Τουρκοκυπριακή παρουσία που εξαφανίστηκε μετά την Τουρκική εισβολή . Στις μέρες μας υφίστανται ακόμα τα παλιά Τζαμιά . 

  Επίσης στα Λεύκαρα υπάρχει μεγάλη ποικιλία πετρωμάτων από όλες τις κατηγορίες . Τη γεωγραφική τοποθεσία του χωριού επηρέασε η ύπαρξη υπόγειων υδάτων καθώς παλιά το χωριό επεκτεινόταν κοντά στη φυσική πηγή που ζώνεται μέχρι σήμερα και αργότερα επεκτάθηκε κι άλλο . Δημιουργήθηκαν πηγάδια και σήμερα υπάρχει δίκτυο ύδρευσης σε όλα τα σπίτια.

  Όσον αφορά την αρχιτεκτονική των Λευκάρων , η δόμηση τους είναι συνεχής και πυκνή . Οι τοίχοι πετρόκτιστοι και ψηλοί μαζί με τα λιθόστρωτα και πλακόστρωτα δρομάκια δημιουργούν ένα ανθρώπινο περιβάλλον εναρμονισμένο με το φυσικό τοπίο . Τα διάσημα πετρώματα των Λευκάρων τα παλιότερα χρόνια χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή σπιτιών και για πολλές ακόμα δουλειές ενώ τώρα πια αυτό σιγά σιγά αλλάζει επειδή χρησιμοποιούνται καινούρια δομικά υλικά.

Αδάμ Ραφαήλ

Καμπόλη Σωτηρία

Μονογιούδη Φαίδρα

Α1 Γυμνασίου

Τα φυλακισμένα μνήματα

  Φυλακισμένα Μνήματα είναι η ονομασία ενός κοιμητηρίου το οποίο βρίσκεται στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας όπου οι Βρετανοί έθαβαν τους απαγχονιζόμενους κατά την διάρκεια του ενωτικού απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959, ο οποίος αποτελεί την τελευταία, την πλέον οργανωμένη και συγκλονιστικότερη ίσως προσπάθεια των Κυπρίων για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους, και την Ένωση της με την κυρίως Ελλάδα.

  Το κοιμητήριο κατασκευάστηκε από τους Βρετανούς επί κυβερνήτη Τζων Χάρντιγκ. Σχεδιάστηκε σαν ένας περιτοιχισμένος μικρός χώρος δίπλα από τα κελιά των μελλοθανάτων και την αγχόνη. Έμεινε στην ιστορία με την ονομασία "Φυλακισμένα Μνήματα".

  Οι Βρετανοί αποφάσισαν να θάβουν εκεί όσους εκτελούνταν για την δράση τους στον απελευθερωτικό αγώνα όπως και ηγετικές μορφές της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.) που σκοτώνονταν σε μάχες για να μη μετατρέπονται οι κηδείες τους σε μαζικά συλλαλητήρια και μαχητικές διαδηλώσεις. Η  ΕΟΚΑ ήταν οργάνωση των Ελληνοκυπρίων που έδρασε κατά την χρονική περίοδο 1955-1959 για την ελευθερία της Κύπρου από την Βρετανική κυριαρχία, εθνική αυτοδιάθεση και την ένωσή της με την Ελλάδα.

  Ο χώρος όπου σήμερα βρίσκονται τα «φυλακισμένα μνήματα» διαμορφώθηκε μετά την αποχώρηση των Άγγλων. Ο τελευταίος βρετανός διοικητής των Φυλακών Λευκωσίας παρέδωσε ένα σχεδιάγραμμα, στο οποίο σημειωνόταν πού είχε ταφεί κάθε αγωνιστής.

  Στα Φυλακισμένα Μνήματα είναι θαμμένοι δεκατρείς αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α.

Από αυτούς:

·         Οι εννιά, όλοι τους νέοι ηλικίας 19-24 ετών,  εκτελέστηκαν με απαγχονισμό στις φυλακές, την χρονική περίοδο, από 10 Μαΐου 1956 μέχρι 14 Μαρτίου 1957. Η κηδεία τους γινόταν αμέσως μετά τον απαγχονισμό. Μοναδική παρουσία ήταν εκείνη του ιερέα των φυλακών που έψαλλε τη νεκρώσιμη ακολουθία έξω από την κλειστή είσοδο του κοιμητηρίου. Ύστερα οι Βρετανοί τους έθαβαν, χωρίς να παρευρίσκεται κανένας συγγενής των νεκρών ή άλλος Ελληνοκύπριος. Οι συγγενείς των νεκρών μπόρεσαν να επισκεφθούν τους τάφους μόνο μετά το τέλος του αγώνα.

·     Τρεις έπεσαν στο πεδίο της μάχης και ένας πέθανε σε στρατιωτικό νοσοκομείο, μετά τον τραυματισμό του σε μάχη. Οι Άγγλοι αρνήθηκαν να δώσουν τις σορούς των τεσσάρων αυτών ηρώων στις οικογένειές τους, φοβούμενοι τις λαϊκές εκδηλώσεις κατά την κηδεία τους. Τους έθαψαν όλους στο κοιμητήριο των φυλακών.

  Σε τέσσερις τάφους του κοιμητηρίου των Κεντρικών Φυλακών οι Άγγλοι έθαψαν οκτώ νεκρούς για εξοικονόμηση χώρου.

  Στον τοίχο του κοιμητηρίου υπάρχει η επιγραφή: «Τ' αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται».

Γαλανός Γιώργος

Μανές Ιωάννης

Χάλκος Δημήτριος

Α2 Γυμνασίου

Αρχαιολογικό μουσείο Κύπρου

  Το Κυπριακό Μουσείο (γνωστό και ως Αρχαιολογικό Μουσείο της Κύπρου) είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο μουσείο αρχαιολογίας στην Κύπρο. Στεγάζει ευρήματα από τις πολυάριθμες ανασκαφές στο νησί. Βρίσκεται στην οδό Μουσείου στο κέντρο της Λευκωσίας. Η ιστορία του μουσείου είναι στενά συνδεδεμένη με την πορεία της σύγχρονης αρχαιολογίας και το Τμήμα Αρχαιοτήτων στην Κύπρο.

  Το Κυπριακό Μουσείο ιδρύθηκε το 1882 κατά τη διάρκεια της Βρετανικής κατοχής του νησιού. Ώθηση στη δημιουργία του έδωσαν οι συχνές παράνομες ανασκαφές και εξαγωγές αρχαιοτήτων από το νησί. Οι πιο εκτεταμένες από αυτές είχαν πραγματοποιηθεί λίγα χρόνια νωρίτερα από τον Αμερικανό πρέσβη, Luigi Palma di Cesnola, ο οποίος είχε εξαγάγει πάνω από 35,000 αντικείμενα από το νησί, τα περισσότερα από τα οποία καταστράφηκαν κατά τη μεταφορά. Πολλά από τα σωζόμενα στοιχεία καταλήξανε στη συλλογή του νεοσυσταθέντος Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης και ευρίσκονται έως σήμερα στις αίθουσες Ελληνικής και Ρωμαϊκή τέχνης.

  Το αρχικό μουσείο χρηματοδοτήθηκε από ιδιωτικές δωρεές και στεγάστηκε προσωρινά σε κυβερνητικά κτήρια. Μεταφέρθηκε σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις το 1889 στην οδό Βικτώριας εντός των μεσαιωνικών τειχών της πόλης. Η κατασκευή του σημερινού κτιρίου άρχισε το 1908. Ήταν σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Ν. Balano της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών. Το 1961 ολοκληρώθηκε η δεύτερη φάση, στην οποία και παραμένει έως σήμερα.

  Η συλλογή του μουσείου έχει ξεπεράσει κατά πολύ την χωρητικότητα των υπαρχόντων κτηρίων. Μόνο ένα μικρο κλάσμα είναι σε παρουσίαση στο κοινό. Με τις συνεχιζόμενες ανασκαφές και τα συνεχή νέα ευρήματα, το ζήτημα της μετεγκατάστασης του μουσείου σε πιο ευρύχωρες εγκαταστάσεις έχει συζητηθεί. Ορισμένες συστάσεις προβάλλουν ως τα κοντινά -και πλέον κενά- κτίρια του παλαιού Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας ως τα πλέον κατάλληλα. Υπάρχουν επίσης ιδέες για τη δημιουργία ενός νέου μουσείου, ως μέρος ενός νέου μεγαλύτερου πολιτιστικού κέντρου στο χώρο του παλαιού σταδίου ΓΣΠ.

Βαλεράς Όθωνας

Μενάγιας Νικόλαος

Παπαγεωργίου Ίριδα

Α1 Γυμνασίου

Πάφος

 Ιστορία της Πάφου

  Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος αναφέρει τον Κινύρα ως ιδρυτή της Πάφου.Επίσης ο Παυσανίας και ο Όμηρος αναφέρουν σαν ιδρυτή της Πάφου και της Παλαίπαφου τον Αγαπήνορα. Τα κυπριακά βασίλεια είναι γνωστό ότι διαλύθηκαν κατά τα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα από τον Πτολεμαίο Α', έναν από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Λίγο πιο πριν ο τελευταίος βασιλιάς της Πάφου, ο Νικοκλής, είχε μεταφέρει την έδρα του βασιλείου του δυτικότερα, σε που ονομάσθηκε Νέα Πάφος.

  Κατά τα ελληνιστικά χρόνια η Πάφος έγινε πρωτεύουσα της Κύπρου. Όταν η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, το 58 π.Χ., παρέμεινε πρωτεύουσα της Κύπρου και έδρα των Ρωμαίων κυβερνητών του νησιού.

  Το 45 μ.Χ. έφθασαν στην Πάφο οι απόστολοι Βαρνάβας, Παύλος και Μάρκος, κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολικής περιοδείας στην Κύπρο. Εκεί είχε κηρύξει το Χριστιανισμό και ενώπιον αυτού τούτου του Ρωμαίου κυβερνήτη, του Σεργίου Παύλου, ο οποίος και αποδέχθηκε τη νέα θρησκεία. Έτσι, η Κύπρος έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που κυβερνήθηκε από έναν Χριστιανό.

  Κατά τα βυζαντινά χρόνια η Πάφος έχασε τα πρωτεία, επειδή πρωτεύουσα έγινε η Σαλαμίς. Οι σεισμοί αλλά και οι επανειλημμένες αραβικές επιδρομές, μεταξύ του 7ου και του 10ου μ.Χ. αιώνα, οδήγησαν την πόλη στην παρακμή. Η πόλη γνώρισε τη μεγαλύτερή της παρακμή κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.Η πόλη μπορεί να θεωρηθεί πως γνωρίζει ακμή μετά το 1974, όπου αρκετοί πρόσφυγες είχαν μετακινηθεί εδώ λόγω της Τούρκικής εισβολής. Σήμερα είναι μια πόλη γραφική και συνάμα σύγχρονη, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ' τις υπόλοιπες πόλεις του νησιού.

 Πολιτισμός

  Η Πάφος,πόλη στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κύπρου,υπάρχει περίπου 4.000 χρόνια.Η Πάφος διαθέτει ένα μεγάλο ,ανοιχτό μουσείο το οποίο δημιουργήθηκε από την μεγάλη κληρονομιά της.Στην πόλη αυτή τα τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές οι οποίες έφεραν στο φως ψηφιδωτά στην τοποθεσία της Κάτω Πάφου,της οικίας του Αιώνος και του Θησέως.Τα ψηφιδωτά αυτά θεωρούνται πραγματικός θησαυρός,αφού άντεξαν στο χρόνο(16 αιώνων)μέχρι την τυχαία ανακάλυψη τους.Στην ίδια περιοχή βρίσκονται και οι Τάφοι των Βασιλέων,οι οποίοι πιστεύεται πως αποτελούν νεκροταφείο πλουσίων της Ρωμαϊκής εποχής.Τα πιο σύγχρονα μνημεία της Πάφου είναι το κάστρο «Σαράντα Κολώνες»,που βρίσκεται στο λιμάνι της και έχει χτιστεί για να το προστατεύει.

Αξιοθέατα

  Η Πάφος  βρίσκεται στη νότια δυτική ακτή της Κύπρου, περίπου 70 χλμ. βόρεια δυτικά της Λεμεσού, 135 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας Λευκωσίας, 135 χιλιόμετρα δυτικά της Λάρνακας. Η τυπική κεντρική παραλία της Πάφου (ανατολικά του κάστρου της Πάφου) είναι πολύ καλά οργανωμένη, διαθέτει το οικολογικό σήμα της Γαλάζιας Σημαίας, σχετικά σκουρόχρωμη άμμο, κυματοθραύστες και πολυτελή ξενοδοχεία.  Βόρεια του κάστρου της Πάφου, θα συναντήσετε τον Κόλπο των Κοραλλίων, που θεωρείται από πολλούς σαν η καλύτερη παραλία της Πάφου, καθώς και λιγότερο προσβάσιμες παραλίες όπως η παραλία Κοτσιά

  Πιο μακριά, 25 χιλιόμετρα ανατολικά της κεντρικής Πάφου, μπορεί κανείς να επισκεφθεί (και να κολυμπήσει ) την Πέτρα του Ρωμιού, ίσως στο πιο γνωστό αξιοθέατο της Κύπρου.  Σύμφωνα με το μύθο, η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς κατά την ελληνική μυθολογία (Venus για τους Ρωμαίους), γεννήθηκε και αναδύθηκε από τη θάλασσα εδώ.  Η Αφροδίτη είχε πολύ σημαντική παρουσία στην αρχαία Πάφο, και κοντά στο χωριό Κούκλια (7 χλμ. ανατολικά της Πάφου), υπάρχει το ιερό της, στον χώρο που είναι γνωστός σας ‘Παλαίπαφος’.  Η πόλη της Πάφου (ή Νέα Πάφο) αποτελεί παγκόσμια κληρονομιά της Ουνέσκο και ταπανέμοργα ψηφιδωτά της Πάφου έχουν κεντρική θέση στην κληρονομιάς της πόλης.

  Το κρασί και το αμπέλι παίζουν κεντρικό ρόλο στη ζωή της ορεινής  Πάφου .Σας συστήνουμε ιδιαίτερα μια στάση σε ένα από τα τοπικά οινοποιεία (π.χ. στο χωριό Κάθηκα, Στατός Άγιος Φώτιος, Παναγιά και Κανναβιού).

  Βόρεια του Κόλπου των Κοραλλίων, υπάρχει πολύ ενδιαφέρουσα περιπατητική διαδρομή κοντά σε βραχώδεις σχηματισμούς, νησάκια και 2 ομάδων θαλασσινών σπηλιών (στην ακτή του χωριού Πέγεια).

  Η Πάφος βρίσκεται μόλις 15 χιλιόμετρα από το νότιο άκρο της χερσονήσου του Ακάμα (το Φαράγγι του Άβακα είναι στο νότιο άκρο και αίναι εξαιρετικό για σύντομη πεζοπορία).  Ο Ακάμας προσφέρει πληθώρα επιλογών για τον φυσιολάτρη και συναφείς δραστηριότητες (πεζοπορία, πτηνοπαρατήρηση, μελέτη της φύσης, ορεινή ποδηλασία, κολύμπι).  Το Δάσος Πάφου δάση και η οροσειρά του Τροόδους γενικά, δεν είναι μακριά και προσφέρονται για ημερήσια εκδρομή και μια αξέχαστη εμπειρία (πράσινη Κύπρος, δάση, κατάφυτες κοιλάδες, γραφικά πετρόκτιστα κυπριακά χωριά) και αποτελούν μια μεγάλη αντίθεση με τη σύγχρονη πόλη της Πάφου.

  Η Πάφος διαθέτει πολλά ξενοδοχεία και πολλά πολυτελή ξενοδοχεία βρίσκονται ακριβώς πάνω στην παραλία, στην ακτογραμμή της κεντρικής Πάφου, ανατολικά του φρουρίου της Πάφου, ή βόρεια, σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον Κόλπο των Κοραλλίων. 

Εικόνες από την Πάφο

 Άλκης Αρμακάς

Ελένη Καρύδη

Σοφία Μωρέ

Α1 Γυμνασίου