Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Το σχολείο τότε και σήμερα


Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι του ανθρώπου από την ηλικία των 6 ετών μέχρι και την ενηλικίωσή του. Άρα, είναι φανερό πως έχει ισχυρή επιρροή επάνω στη διάπλαση του χαρακτήρα του  -με τη βοήθεια φυσικά της οικογένειας. Όμως, το σχολείο δεν ήταν πάντοτε ο φιλόξενος χώρος που σήμερα γνωρίζουμε.

Το σχολείο στο παρελθόν –και όχι στο τόσο μακρινό παρελθόν- είχε αρκετές διαφορές από το σημερινό. Τότε τα παιδιά ήταν υποχρεωμένα να φορούν στολές, τα αγόρια το μαθητικό πηλίκιο ενώ τα κορίτσια έπρεπε να φορούν απαραιτήτως την ποδιά τους. Μάλιστα, τα αγόρια όφειλαν να φορούν το πηλίκιο και τις ώρες που δεν βρίσκονταν στο σχολείο για να ξεχωρίζουν από τα άλλα παιδιά.  Σήμερα, τα παιδιά έχουν την ελευθερία να επιλέγουν εκείνα την εμφάνισή τους. Επιπρόσθετα, τα βιβλία αγοράζονταν από τους ίδιους τους μαθητές αλλά -λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα- συνήθως τα μεγαλύτερα αδέλφια φύλαγαν τα βιβλία τους κι έτσι τα έπαιρναν αργότερα τα μικρότερα.

Ωστόσο, η πλέον σημαντικότερη διαφορά τους αφορά στη σχέση δασκάλων και παιδιών. Τότε, η σχέση δασκάλου-μαθητή ήταν μια σχέση αναγκαστικού σεβασμού από τον δεύτερο προς τον πρώτο χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι συνέβαινε και το αντίθετο. Ήταν μια σχέση βασιζόμενη αμιγώς στο φόβο. Αντίθετα, σήμερα, η σχέση δασκάλου- μαθητή έχει ως βάση τον αλληλοσεβασμό και τη δίκαια εκτίμηση του ενός από τον άλλον. Φυσικά, τότε επικρατούσαν και άλλες αντιλήψεις. Για παράδειγμα, το πιο διαδεδομένο μέσο διαπαιδαγώγησης ήταν η βέργα και ο βούρδουλας, εργαλεία τα οποία ήταν «οι καλύτεροι φίλοι» του δασκάλου απέναντι στα παιδιά, καθώς «με το ξύλο τα παιδιά θα γίνονταν άνθρωποι», όπως ισχυρίζονταν πολλοί.

Οι αφορμές για να χτυπήσει ένας δάσκαλος κάποιον μαθητή ήταν πολλές. Η πιο συνηθισμένη ήταν όταν κάποιος μαθητής δεν είχε διαβάσει ή δεν είχε κάνει τις ασκήσεις της ημέρας, καθώς και το να μιλά στο μάθημα χωρίς άδεια. Επίσης, αν κάποιος μαθητής έκανε ένα αστείο ή κάποιο σχόλιο εν ώρα μαθήματος, επίσης τιμωρούταν από το δάσκαλο με ξύλο με την αφορμή ότι αυθαδίασε. Στις μέρες μας, οι τιμωρίες διαφέρουν καθώς έχουν ως κύριο συστατικό τους το διάλογο με το μαθητή ώστε να κατανοήσει κι εκείνος καλύτερα το λάθος του και να χρησιμεύσει η τιμωρία.

Τέλος, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και τα ίδια τα παιδιά αντιμετώπιζαν με πλήρη φυσικότητα όλες αυτές τις βιαιότητες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι πολλές φορές τα παιδιά έφερναν τα ίδια βέργες στους δασκάλους με απόλυτη φυσικότητα «για να τα χτυπάει όταν είναι άτακτα». Τα συμπεράσματα δικά σας...
Ψαρομμάτη Μικαέλα-Ζωή Β1
 


 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου