"Η διχόνοια που κρατάει ένα σκήπτρο η δολερή"

Ο βαθυστόχαστος αυτός στίχος αποτελεί τμήμα του πολύστροφου ποιήματος «ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ» του Διονυσίου Σολωμού, εμπνεόμενος από τα δεινά των Ελλήνων από τους Τούρκους και τους πολύχρονους αγώνες τους για την απελευθέρωση τους από τους Τούρκους. Ο ποιητής εδώ παρομοιάζει τη διχόνοια με μια γυναίκα πονηρή, η οποία κρατώντας ένα σκήπτρο, το σκήπτρο της διχόνοιας, και χαμογελώντας προσπαθεί να το δώσει σε όλους λέγοντάς τους ότι τους ανήκει, έτσι ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει διαφορές μεταξύ τους.

          Η διχόνοια είναι η διαφωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων κυρίως για προσωπικά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα και δυστυχώς επηρεάζει όλες τις σχέσεις των ανθρώπων. Μια από τις σχέσεις που επηρεάζονται από τη διχόνοια είναι αυτή της οικογένειας. Μεταξύ των μελών της δημιουργούνται εντάσεις, χάσματα και αδιέξοδα που συντελούν στη διάλυση της οικογένειας. Υπάρχουν παραδείγματα γονέων που χωρίζουν και αδελφών που δεν ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο. Ακόμα η διχόνοια επηρεάζει και μακροχρόνιες φιλίες. Φιλίες και σχέσεις πολλών ετών διαλύονται και οι άνθρωποι απομακρύνονται.

Γι’ αυτό, λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι η ομόνοια είναι απαραίτητη. Όταν επικρατεί ομόνοια στην οικογένεια τα μέλη της είναι μονιασμένα και αγαπημένα και μπορούν να αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες της ζωής. Επίσης, όταν υπάρχει ομόνοια δεν διαλύονται οι φιλίες και οι άνθρωποι μένουν δεμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους.

Τη διχόνοια όμως δεν τη συναντάμε μόνο στο οικογενειακό και φιλικό μας περιβάλλον αλλά και μεταξύ των λαών, κυρίως για πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Τα επακόλουθα της διχόνοιας ανάμεσα στους λαούς είναι δυσάρεστα και μπορεί να οδηγηθούμε ακόμα και σε πολέμους. Εξίσου επικίνδυνη είναι η διχόνοια, δηλαδή η διαφωνία ή ασυμφωνία, μεταξύ των πολιτών ενός κράτους. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους όπως είναι :

Ο Πελοποννησιακός πόλεμος μεταξύ των Σπαρτιατών και των Αθηναίων για την επικράτηση κυρίαρχης δύναμης στην Ελλάδα.

Η κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους την εποχή που ο Ελληνικός στρατός ήταν αδύναμος και ταλαιπωρημένος από τους πολέμους και οι Έλληνες ήταν διασπασμένοι μεταξύ τους.

Η διχόνοια των Ελλήνων παραλίγο να οδηγήσει σε αποτυχία την Ελληνική Επανάσταση του 1821, διότι οι Έλληνες, αντί να συνεχίζουν μονιασμένοι την απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας, εκτός της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας που είχαν ήδη απελευθερωθεί, άρχισαν να φιλονικούν για το ποιος θα αναλάβει την Κυβέρνηση έχοντας ως αποτέλεσμα την δολοφονία ενός ικανού Κυβερνήτη και τη φυλάκιση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Ακόμα ένα αποτέλεσμα Εθνικού διχασμού των Ελλήνων, οι οποίοι είχαν χωριστεί σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς, ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Η εκστρατεία τότε των Ελλήνων στη Μικρά Ασία, για να υποστηρίξουν τα Ελληνικά τότε εδάφη, απέτυχε με καταστροφικές συνέπειες. Οι Έλληνες, όσοι επέζησαν, εκδιώχθηκαν από τη Σμύρνη και τις υπόλοιπες περιοχές των παραλίων της Μ.Ασίας με πολύ άσχημο τρόπο, χάνοντας τις περιουσίες τους και τις οικογένειές τους .

Άλλο παράδειγμα διχόνοιας συναντάμε και το 1945-1947 με τον εμφύλιο μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος υπό τον έλεγχο των Κομμουνιστών και του Ελληνικού Στρατού υπό τον έλεγχο της Κυβέρνησης των Αθηνών. Αποτέλεσμα αυτού του εμφύλιου ήταν η ήττα των κομμουνιστών και ο θάνατος πολλών Ελλήνων. Θεωρείται διεθνώς ως η πρώτη πράξη ψυχρού πολέμου στη μεταπολεμική ιστορία.

Το Ελληνικό Έθνος όμως μας δίνει και παραδείγματα ομόνοιας, δηλαδή αρμονικής συμβίωσης και σύμπνοιας όπως:

Ενωμένοι οι Έλληνες απέκρουσαν τον Περσικό κίνδυνο την εποχή που οι Πέρσες ήταν ανίκητοι και το Περσικό κράτος επεκτεινόταν.

Η κατάκτηση και ο εκπολιτισμός της Ασίας από τον Μ.Αλέξανδρο με αποτέλεσμα την επέκταση του Ελληνικού κράτους και του Ελληνικού Πολιτισμού αποδυναμώνοντας τους λαούς της Ανατολής.

Οι Έλληνες ενωμένοι ξεσηκώθηκαν το 1821, μετά από πολλά χρόνια κατάκτησης τους από τους Τούρκους απελευθερώνοντας την Πελοπόννησο και ένα μέρος της Στερεάς Ελλάδος.

Οι νικηφόροι πόλεμοι των Βαλκανίων ενάντια στους Τούρκους είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Μακεδονίας .

Άλλο ζωντανό παράδειγμα ομόνοιας είναι το έπος του 1940 στο οποίο οι Έλληνες δεν λογάριασαν τον κίνδυνο και γεμάτοι θάρρος και γενναιότητα πολέμησαν ενάντια στους Γερμανούς και στους Ιταλούς εξασφαλίζοντας την ελευθερία της Ελλάδος.

Μέσα από την ιστορία του Ελληνικού Έθνους συμπεραίνουμε ότι, όποτε επικρατούσε διχόνοια, οι συνέπειες ήταν καταστροφικές για το Ελληνικό Έθνος, ενώ όταν επικρατούσε ομόνοια και οι Έλληνες ήμασταν ενωμένοι μπορούσαμε να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο και να προστατέψουμε τη χώρα μας από κάθε κίνδυνο .

Εμείς, λοιπόν, οι νέοι θα πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος, να φροντίζουμε να μην επαναληφθούν και μονοιασμένοι να υπερασπιστούμε το Έθνος μας σε οποιαδήποτε δυσκολία συναντήσει. Ειδικά στη σημερινή εποχή της οικονομικής και –κατ’ επέκταση- κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, είναι ακόμα πιο σημαντικό να αφήσουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές και διαφωνίες μας, ώστε όλοι μαζί να βγούμε το συντομότερο από το τέλμα της εποχής.

Σερεμέτης Παναγιώτης Β2